Marcella Franx (52) heeft uitgezaaide borstkanker. Omdat borst- en prostaatkanker in haar familie voorkwamen, werd er DNA-onderzoek gedaan. Tot Marcella’s verbijstering bleek allang bekend te zijn dat er een BRCA-mutatie in de familie zit. “Had ik het maar geweten, dat had ik niet zo ziek hoeven worden.”
Marcella (rechts) met haar dochters, nicht, neef, zus en moeder
“Ik ging bijna onderuit toen de arts me vertelde dat de gegevens van mijn oma uit mijn stamboom die in het ziekenhuis was gemaakt ook in de stamboom van iemand anders waren opgedoken. ‘Wat? Hoe dan? Ongelooflijk!’ Boos, heel boos was ik. En verdrietig. Ik heb uitgezaaide borstkanker, in mijn botten en lever. Ik zal daaraan overlijden. Als ik eerder had geweten dat ik een BRCA-mutatie heb, had ik er op tijd bij kunnen zijn. Of uit voorzorg mijn borsten en eierstokken laten weghalen zodat ik helemaal niet ziek had hoeven worden.”
Verre nicht
“We hebben een grote familie en ik ken niet iedereen. Nog steeds weet ik niet bij wie van mijn familieleden het al eerder is ontdekt. Misschien vond diegene het te moeilijk om een verre nicht in te lichten, ik weet het niet. Ik vind het nog steeds lastig dat ook het ziekenhuis de familie niet inseinde, maar dat waren ze niet verplicht. Ik probeer me er maar bij neer te leggen, ik kan er immers niets meer aan veranderen. Ik kan maar beter zorgen dat ik iets moois maak van de tijd die ik nog heb.
Inmiddels zijn ook mijn drie zussen door de molen gegaan. Eentje bleek het ook te hebben. Ze had zelfs al borstkanker, maar kon goed behandeld worden. Mijn nichtje had al onrustige cellen in haar borst. Ik ben blij dat zij er dankzij mijn verhaal op tijd bij waren.”
‘Als mijn dochters het niet hebben, gaat de champagne open’
Bucketlist
“Wat kanker in de familie zwaar maakt, is dat je kinderen het ook kunnen krijgen. Zij hebben vijftig procent kans op de mutatie. Mijn dochters zijn 18 en 21. Vanaf hun 25ste loopt het risico op borstkanker en eierstokkanker op. Ze moeten zelf weten of ze zich laten testen, ik hoop dat ze in elk geval vanaf hun 25ste elk jaar in het ziekenhuis hun borsten laten controleren. Ik pieker daar veel over. Dat ik er dan misschien niet meer ben om ze te troosten, vind ik erg moeilijk. Ze kunnen het allebei natuurlijk ook níet hebben, dat zou echt geweldig zijn. Ik heb geen bucketlist, maar als ik er eentje zou maken, dan staat dat met stip op één. Dan gaat de champagne open.”
