Anouk (rechts) met haar zus en moeder
Toen de moeder van Anouk van den Berk (26) twee jaar geleden borstkanker kreeg, bleek dat erfelijk te zijn. Anouk heeft de BRCA-mutatie ook. “Het is moeilijk, maar ik zie het als een kans.”
“Toen mijn moeder vertelde dat ze zich ging laten testen op erfelijke aanleg, dacht ik niet dat het bij ons in de familie zou zitten. Ik dacht altijd dat borstkanker dan ontzettend veel voorkwam en dat was bij ons niet zo. Er was een tante overleden aan eierstokkanker en er hadden twee nichtjes borstkanker gehad, maar er zijn zoveel vrouwen in Nederland die borstkanker krijgen. Het leek me niet dat we ons zorgen hoefden te maken. Dus wel. Ik schrok toen mijn moeder vertelde dat ze een BRCA-mutatie heeft. Haar kanker werd opeens een familieding. Je wilt niet dat nóg meer mensen van wie je houdt ermee te maken krijgen.”
Kop in het zand
“Mijn zus Iris en ik zijn allebei best nuchter en lieten ons vrij snel testen. Als je weet dat het in de familie zit, kun je wel je kop in het zand steken, maar daar schiet je niks mee op. Zestig tot tachtig procent kans op borstkanker, dat is nogal wat. Ik wilde weten wat me te wachten stond. Ik ben blij voor Iris dat ze het niet heeft. Voor haar is het dubbel. Ze is opgelucht voor zichzelf, maar ook verdrietig omdat ik niet hetzelfde goede nieuws kreeg. En voor mij… Het is moeilijk, maar ik zie het ook als een kans. Een kans om geen kanker te krijgen of om er op tijd bij te zijn.”
‘Mijn moeders borstkanker werd opeens een familieding’
Opgelucht
“Het uit voorzorg weghalen van mijn eierstokken hoeft pas na mijn veertigste, dus daar hoef ik me nu nog niet mee bezig te houden. Ik ben er nog niet uit of ik een preventieve borstoperatie wil en zo ja, welk soort borstreconstructie dan. Tot die tijd kies ik voor screening in het ziekenhuis met jaarlijks een MRI. Tegen de tijd dat die MRI eraan komt, is het wel spannend. Als er maar niets gevonden wordt… Als alles goed is, voel ik me opgelucht en parkeer ik het weer voor een jaar. Zolang ik me daar prettig bij voel, blijf ik het zo doen. Ik ben nog dezelfde Anouk als voordat ik dit wist. Mét die verhoogde kans op kanker, maar daar kan ik goed mee leven.”
