Patrick Buntsma (45) komt uit een grote familie waar meer dan de helft een BRCA-mutatie heeft. Patrick liet zich niet testen. “Het niet-weten voelt fijner voor mij. Anders ben ik misschien de hele tijd bezig met kanker krijgen.”
Patrick (midden) en zijn zussen
“Het balletje werd een jaar of tien geleden aan het rollen gebracht toen een nicht borstkanker kreeg. In het ziekenhuis ging er meteen een lampje branden. Ze was halverwege de dertig en ook haar moeder kreeg op jonge leeftijd borstkanker. Voldoende reden voor erfelijkheidsonderzoek dus. We hebben een heel close familie en iedereen leefde mee. Opeens zit je met z’n allen in hetzelfde schuitje; heb je het wel of heb je het niet?”
‘Mijn vader voelt zich schuldig omdat hij het heeft doorgegeven’
150 mensen
“Mijn twee zussen lieten zich allebei testen en bleken het te hebben. Net als mijn vader. Dat hij het heeft doorgegeven aan zijn kinderen vindt hij heel lastig. Hij voelt zich schuldig, al kan hij er natuurlijk helemaal niets aan doen. Hij komt uit een gezin van veertien kinderen, die ook allemaal weer kinderen hebben. Het zijn ongeveer honderdvijftig mensen, van wie zo’n zeventig procent de mutatie heeft. Dat is vervelend, maar je kunt het maar beter weten. Dan kun je tenminste iets doen. Dat hebben mijn zussen ook gedaan. Na de uitslag dat zij het ook hebben, hebben ze hun borsten en eierstokken laten weghalen. Dat begrijp ik heel goed, ik denk dat ik dat ook zou doen als ik een vrouw was. Voor mij als man voelt het toch anders. Mannen met een BRCA-mutatie hebben niet zo’n hoge kans op kanker als vrouwen. Daarnaast heb ik geen kinderen aan wie ik het kan doorgeven. Het is misschien een beetje gek, maar ik ben bang dat ik er heel erg mee bezig zal zijn als ik weet dat ik het heb. Dat je steeds denkt: heb ik al kanker? Als man met een BRCA-mutatie heb je meer kans op prostaatkanker. Daar kan ik me op laten controleren. Voor mij voelt dat goed zo.”
Snel gedeeld
“De informatie dat het in onze familie zit, is heel snel met iedereen gedeeld. Er wordt open over gepraat. Waarom ook niet? Als Buntsma’s hebben we van die hangende oogleden, lachen we met onze ogen dicht, de mannen hebben een knobbel achter op hun hoofd en ja, die BRCA-mutatie zit er ook. Het hoort bij onze familie.”
